Sayısız sorulmamış soru aklımda günlerdir atlı cirit sporu oynuyor. Müsabakalar uyandığım anda başlıyor, uyumadan önceki son bilinç kırıntısına kadar sürüyor. Bu arsız (ama sportmen ruhlu) sorular beynime beynime tokmak darbeleri savurarak sorulmayı talep ediyor. Mesele de burada başlıyor tabi. Özneleri olan insanlara sorulamadan bir kenara kaldırılmış bu nalet sorular bilhassa biten ilişkilerden sonra başa bela niyetine beyin çökertmesi uyguluyor (sayın okuyucu uyarımı peşinen yapayım: burada aşk hikayelerine gönderme yapılıyor diye cincırlık yapmanın lüzumu yok; dostları, arkadaşları, aile üyelerini, patronları, hocaları hepsini-herkesi kastediyorum).
Soramadığım onca sorunun tantanası yetmiyormuş gibi şarkı silsilesi de ruh halim üzerinde kendine özgü bir göçertme tekniği uyguluyor. Yeni Türkü araya giriyor Kalırsa Bir Soru diyor. Manga çıkıyor meydana Cevapsız Sorular patlatıyor. Annie Lennox diğerlerini iteleyip Why? diye haykırıyor. Patırtı gürültü bitmiyor, bitemiyor. Geriye kala kala major soru kalıyor:
Neden bu kadar acımasızlık?
0 yorum:
Yorum Gönder