Hayatta hazzetmem özlüsöz hikayelerinden; ama yukarıdaki kelam bana bile cazip geldi. Benim türüm bayılır kafayı taktığı adamları tanrılaştırmaya. Adamların en güdüğü, en tipsizi bile kendini bulunmaz hint kumaşı zannedinceye kadar yıkanır cilalanır türümün gerzek üyeleri tarafından (bu arada "benim babam toyota gibi adam" reklamı dönüyor yine tv'de; ekrandaki veledin babasına yaptığı bu yakıştırmayı bir anlayan varsa beri gelip bana da anlatsın; izninizle kendisine buradan bir de seslenmek isterim: piç kurusu! hatta Ayça Şen'in deyimiyle pij kurusu!!!).
Haliyle adamlar bir süreden sonra bir allame-i cihan olur, efenim bir toyota corolla olur, dahacığıma söyliyim bir Bired Pit-İsmail YK kırmasına dönüşür. İşte o vakit çok severim ben o adamları. Çünkü bu kerataların o havalara girmiş halini dışarından izlemek eğlencelerin en büyüğüdür. Kanımca erkeklerin yegane safiyane duygular besleyebildikleri an da yine kendileriyle ilgili bu şahane yanılgılara düştükleri andır. Siz diyin çocuk saflığı ben diyim toyota naifliği. Yirim ben sizi yaa...
0 yorum:
Yorum Gönder