Bıyık, Dayak, Tartı!

Bana gülümseyen yüzlerle gelin.

Metin Üstündağ gibi.

Hem içmiş hem dayak yemiş hem ağlamış.

Yine de gülümseyen bir şeyler var şiirinde.

Kendi bunalımlarına batmış insanlar uzak olsun benden;

Metin Üstündağ gibi güleç yüzlüler kalsın.

sen gittin ya
vakitsiz bir vakitte

bende kalan fotoğraflarına
bıyık yaptım

beyoğlu'na çıktım
içtim
dayak yedim

tartıldım

nice zaman sonra
yoruldum

eve döndüm

eski sarı
mizah dergilerine
sarıldım sarıldım

ağladım

ve son söz de benden:

GırGır'larımı hala saklarım...