İnme

Timur Selçuk dinliyorum son günlerde. İspanyol Meyhanesi albümünü. İnme'yi sözlerine hiç dikkat etmeden dinlediğimi fark ettim iki gün önce. Meğer şiir Faruk Nafiz Çamlıbel'e aitmiş.

Dikkatle okuduğumda dizeleri, tüylerim diken diken oldu.

Bu dizeleri yazan ancak bir başka aleme ait bir "seviş" biçimine sahip olmalı...

bir gün, uzak bir yolculuktan sonra, nefes nefese
kalbimin çarpışını sofranda sayacağım
ömrümü vermek için ağzından çıkan sese
kapını sol elimle aralıklayacağım

yabancı bir fısıltı söyleyecek adını
tanıdığım bir gülüş kıvrılacak içerde
vurur vurmaz duvara kapının kanadını
karşımda ürperecek halı, sedir ve perde

korkma! sana ne dil uzatır ne de el kaldırırım
gözümü kan bürümüş diye benden çekinme
nasıl birden düşerse bir ağaca yıldırım
beni baştan aşağı çarpar o lahza inme

sakın kalkma köşenden, ısıttığın yerde dur
yine öpsün o dudak... sarsın o kol belini!
eşiğinde canımla ödüyorsam ne olur
bir kadına inanmış olmanın bedelini