Yine kelimesel tükeniş yaşadığım zamanlardayım. Ne yazasım ne çizesim ne de düşünesim var. Oysa bilen bilir yazmanın benim için düşünmekten daha doğal bir eylem olduğunu. Bu günlerde öyle değil. Neden? Hiçbir nedeni yok. Hiçbir olayla, hiçbir kişiyle, hiçbir duyguyla ilgili değil. Kelimeler bir cümleye bağlı olmaksızın dönüyor aklımda. Merhamet, avuntu, hüzün, emsalsiz, muazzam. Neden bu kelimeler? Bilmiyorum. Sadece... dönüp duruyorlar işte. Bir süre için resimlerle idare edeceğim sanırım.
0 yorum:
Yorum Gönder